Istnieje wiele metod oceny erozyjności gleby poddanej działaniu wiatru. Niniejsza praca dotyczy analizy wykonanej za pomocą analizatora laserowego ANALYSETTE 22 (FRITSCH GmbH) w celu określenia rozkładu granulometrycznego cząstek glebowych wywiewanych przez wiatr (ulegających deflacji). Analizie poddano 10 próbek gleby uzyskanych na powierzchni erozyjnej o takiej samej długości (150–155 m), lecz przy różnej prędkości wiatru. Próbki gleby pobierano z głębokości do 2,5 cm, z płaskiej, gładkiej powierzchni bez roślinności i bez warstwy twardej skorupy ziemskiej, gdzie nie występował wpływ wiatrochronów czy innych barier. Przed analizą próbki odpowiednio przygotowywano. Przeprowadzono również doświadczenie przy użyciu urządzenia pozwalającego na scharakteryzowanie pionowego ruchu wywiewanych cząstek. Stwierdzono, że badane próbki nie różniły się wielkością cząstek ani udziałem poszczególnych frakcji rozmiarowych przy różnej średniej godzinowej prędkości wiatru. Zaobserwowano, że większość (58–70%) cząstek przemieszczających się w trybie saltacji (cząstki o średnicy 50–500 µm) porusza się pionowo do wysokości 26 cm nad powierzchnią gleby. Na większej wysokości, cząstki poruszające się w trybie zawieszenia (cząstki unoszące się w powietrzu; o średnicy mniejsej od 100 µm) stanowiły do 90% cząstek próbki. Ten wynik sugeruje, że granica między tymi dwoma trybami pionowego ruchu wywiewanych cząstek znajduje się na poziomie około 25 cm nad powierzchnią gleby.