Cel pracy:
Celem artykułu jest zastosowanie punktowej oceny założeń rezydencjonalno-ogrodowych do waloryzacji historycznych, arystokratycznych parków w Wicimicach i Iglicach (woj. zachodniopomorskie). Wynik badania ma udowodnić skuteczność przyjętej metody badawczej, wskazać jej niedoskonałości i zalety oraz pomóc ją udoskonalić. Praca ma jednocześnie przybliżyć historię i współczesny obraz badanych obiektów.

Materiał i metody:
Badanie każdego z dwóch parków poprzedziła wizyta terenowa. Zastosowana ocena punktowa opiera się na kilku zasadniczych elementach składowych, takich jak: wykorzystanie terenu, stan układów kompozycyjnych, stan architektury (w tym też tzw. małej architektury), stan szaty roślinnej i stan bezpośredniego otoczenia parku. Maksymalna liczba punktów, którą może otrzymać każdy ogród, to 21. Oceny poszczególnych elementów mogą być następujące: stan dobry, średni i zły. Stan dobry mogą uzyskać parki mające co najmniej 14 punktów, stan średni parki znajdujące się w zakresie od 8 do 13 punktów, stan zły mieści się w przedziale od 0 do 7 punktów.

Wyniki i wnioski:
Przeprowadzona analiza zarówno pałacu w Wicimicach, jak i w Iglicach wykazały, że ich stan ocenić należy jako zły. Przyczyna tego faktu to rzecz bardzo złożona, na którą składają się „rewolucyjne zmiany” w zakresie ich statusu własnościowego po roku 1945 i po roku 1989. Największą liczbę punktów otrzymało otoczenie obiektów (odpowiednio park w Wicimicach 3 pkt, Iglicach 2 pkt), co może być czynnikiem zachęcającym potencjalnych nabywców do zainwestowania w opracowywane założenia. Naturalne krajobrazy, lasy i zabytkowa spuścizna kulturowa na pewno zasługują na uznanie. Zgodnie z założeniami trzeba potwierdzić, iż metoda oceny stanu założeń rezydencjonalno-ogrodowych zastosowana przez autora – punktowa ocena założeń rezydencjonalno-ogrodowych – okazała się skuteczna.