PRACA ORYGINALNA
OCENA ROZKŁADU STĘŻENIA DWUTLENKU AZOTU
W PIENIŃSKIM PARKU NARODOWYM METODĄ WSKAŹNIKOWĄ
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Rolniczy im. H. Kołłątaja w Krakowie
2
Akademia Techniczno Humanistyczna w Bielsku Białej
3
Pieniński Park Narodowy
Data nadesłania: 14-11-2020
Data ostatniej rewizji: 11-01-2021
Data akceptacji: 12-01-2021
Data publikacji: 05-05-2021
Acta Sci. Pol. Formatio Circumiectus 2020;19(4):85-92
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem pracy była ocena zmienności czasowo przestrzennej jakości powietrza atmosferycznego na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego (PPN) jak i jego otuliny.
Materiał i metody:
Ocenę jakości powietrza przeprowadzono w oparciu o stężenie w imisji jednego z gazów wskaźnikowych zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego jakim jest dwutlenek azotu (NO2). W pomiarach zastosowano japońską pasywną metodę oznaczania stężeń Amaya-Sugiura w modyfikacji Krochmala i Górskiego.
Wyniki i wnioski:
W długoterminowych badaniach nad wpływem zanieczyszczenia powietrza na drzewostan w Karpatach w Europie Środkowej wykazano, że długotrwałe wysokie stężenia ozonu, dwutlenku siarki i tlenków azotu mogą sprawiać, że drzewa stają się podatne na ataki owadów i pogarsza się stan zdrowia lasów. Największe stężenia przekraczające średnią miesięczną 35µg·m-3 zanotowano w Krościenku nad Dunajcem praktycznie we wszystkich sezonach pomiarowych. Potwierdza to wcześniejsze wyniki badań w rejonie Krościenka nad Dunajcem prowadzonych przez Kozaka, Miczyńskiego i Jurkiewicza. W ostatnich latach poziom stężenia NO2 w rejonie centrum Krościenka wzrasta z poziomu ok 26-28 µg·m-3 w latach 2001-2004 do poziomu ponad 40 µg·m-3 w latach 2016-2018 w badanym okresie miesiąca listopada. Podobnie na obrzeżach Krościenka, w rejonie Dyrekcji PPN z poziomu 13-17 µg·m-3 do poziomu 20-30 µg·m-3. Również w Szczawnicy oraz przy większych węzłach komunikacyjnych zauważalna jest tendencja wzrostowa. Jest to związane z gwałtownym rozwojem motoryzacji jak i ekspansji turystycznej w tym regionie. Stężenia w rejonie Trzech Koron Pienińskich jak i na innych stanowiskach wyższych partii Pienin, notowane są na zbliżonym poziomie i w całym okresie analitycznym nie przekraczają 10 µg·m-3.