Temat ochrony przeciwpowodziowej, w tym polderów, jest zwykle podnoszony przy okazji każdej większej powodzi i po pewnym czasie, gdy zastosowano już doraźne środki naprawcze, dyskusja cichnie. Poldery jako obiekty hydrotechniczne, mające za zadanie przejąć szczyt fali powodziowej, wzbudzają wiele przeciwstawnych emocji. Z jednej strony uważa się, że są to obiekty, które mogą skutecznie uzupełniać system ochrony przeciwpowodziowej i pozytywnie wpływać na środowisko przyrodnicze. Z drugiej strony wysokie koszty, niska efektywność i wiele innych elementów sprawiają, że nie jest to popularna forma ochrony przed powodzią. W części obliczeniowej pracy skupiono się na nieistniejącym polderze w Stężycy o całkowitej pojemności równej około 24 mln m3. Model odcinka Wisły z uwzględnieniem istnienia polderu wykonano w programie HEC-RAS. Obliczenia dotyczyły szybkości napełniania tego zbiornika przy trzech różnych wariantach przepływu nieustalonego i przy różnych długościach przelewu na wlocie do polderu. Symulacje wykazały, że w krytycznym przypadku niezbędny byłby wlot o długości ok. 400 m, aby w całości napełnić polder podczas trwania wezbrania. W drugiej części pracy podjęto dyskusję na temat pozytywnych i negatywnych aspektów budowy polderów.