W artykule analizowana jest niepewność w szacowaniu wielkości rocznych dopływów rumowiska do zbiornika Stare Miasto. Obiekt wybrano ze względu na jego specyficzną konstrukcję. Jest to zbiorniki dwustopniowy. Górna część zbiornika jest oddzielona od głównego zbiornika przegrodą z przelewem zastawkowym. Część górna jest mniejsza i stanowi tzw. zbiornik wstępny działający jak osadnik. Dzięki takiemu układowi w górnej część tworzą się warunki dogodne do odkładania rumowiska. W badaniach posłużono się zgromadzonymi materiałami obejmującymi geometrię czaszy zbiornika, wymiary uwzględnionych budowli, hydrologię oraz zakres piętrzeń na zaporze. W pracy wykorzystano wzory empiryczne do oszacowania dopływu rumowiska do zbiornika tj. Ackersa-White, MPM, van Rijna, Engelunda-Hansena, Yanga, Toffaletiego i Wilcocka-Crowa. Wykonane obliczenia zweryfikowano na podstawie aktualnych pomiarów batymetrii i oszacowanej wielkości rzeczywistego odkładu. Uzyskane wyniki cechuje duża rozbieżność, co wskazuje na istotność niepewności strukturalnej w analizach zamulania zbiornika.