Celem pracy była ocena rozkładu czasowego poziomu stężeń zanieczyszczeń gazowych dwutlenku siarki (SO2, µg · m–3) i dwutlenku azotu (NO2, µg · m–3) oraz charakterystyka warunków biotermicznych Legnicy, położonej w województwie dolnośląskim, na podstawie temperatury odczuwalnej (STI, °C). Ocenę sezonowego i dobowego przebiegu imisji SO2, NO2 oraz wartości STI, w badanym wieloleciu, dokonano w oparciu o statystyki opisowe miar. Analizę częstości poziomów stężeń w przyjętych przedziałach SO2 i NO2 wykonano w odniesieniu do skali stosowanej przy interpretacji wskaźnika STI. Ocena warunków biotermicznych badanego okresu (2005–2014) nie wykazała wystąpienia odczucia ciepła „upalnie”. Najbardziej niekorzystne warunki aerosanitarne spowodowane wysokimi stężeniami SO2 w powietrzu towarzyszą odczuciu „mroźno”. Największą zmiennością zawartości SO2 i NO2 w powietrzu charakteryzowała się zima podczas występowania odczuć „mroźno” i „bardzo zimno”. Najwyższe stężenie SO2, wynoszące 234 µg ∙ m–3, odnotowano zimą 2005 r., natomiast najwyższe stężenie NO2 – wiosną 2009 roku i wynosiło 184 µg ∙ m–3. Imisja SO2 i NO2 wykazuje odwrotny dobowy przebieg w porównaniu do przebiegu temperatury odczuwalnej.