Cel pracy:
Już w roku 1996 pojawiły się pierwsze pogodowe instrumenty pochodne. Niedługo potem instrumenty takie zaczęły być notowane na CME (Chicago Mercantile Exchange). W grupie instrumentów bazowych znalazły się indeksy związane z temperaturą, a także wielkością opadu. Jednakże kryzys finansowy oraz specyfika pogodowych instrumentów pochodnych spowodowały, że giełdy towarowe wycofały się z notowania części z nich. W grupie tej znalazły się instrumenty pochodne powiązane z indeksami opadowymi. Obecnie zmiany klimatu powodują, że ryzyko związane z niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi jest coraz większe. Sektor producentów zbóż jest bardzo wyeksponowany na to ryzyko, dlatego też tematem niniejszej pracy jest zbudowanie strategii zabezpieczającej przed ryzykiem niskiej wartości opadów w okresie wegetacyjnym roślin.

Materiał i metody:
Wycena opadowych instrumentów pochodnych wykonana jest przy użyciu symulacji Monte Carlo dla dwóch typów modeli: modelu symulującego dzienne wartości opadów i na tej podstawie wyznaczonego indeksu bazowego oraz modelu bezpośrednio symulującego wartość indeksu. Następnie instrumenty te użyte są do zbudowania strategii zabezpieczającej przed ryzykiem niskich plonów w województwie dolnośląskim. W ostatnim kroku zbadana jest efektywność takiej strategii poprzez analizę procenta redukcji zmienności portfela zabezpieczonego względem portfela niezabezpieczonego opcją sprzedaży oraz średniej kwadratowej straty dla zabezpieczonego i niezabezpieczonego portfela.

Wyniki i wnioski:
Na podstawie przeprowadzonych obliczeń możemy stwierdzić, że ilość opadów jest ważnym czynnikiem wpływającym na poziom plonu zbóż. Dlatego zasadne jest, aby producenci zbóż stosowali strategie zabezpieczające przed niskimi opadami deszczu. Dodatkowo pokazujemy, że zastosowany w pracy model opadów dziennych niedoszacowuje ceny instrumentu pochodnego, natomiast model oparty na bezpośredniej symulacji indeksu daje zadowalające wyniki.