Niniejsza praca dotyczy problematyki ciągłości ekologicznej cieków. Bardzo często nie jest ona zachowana ze względu na działania natury antropogenicznej, np. budowle hydrotechniczne przegradzające rzeki. Rosnąca świadomość proekologiczna społeczeństwa, a także regulacje prawne Unii Europejskiej, zobowiązują decydentów do zapewnienia ichtiofaunie rzecznej warunków do swobodnej migracji. Głównym celem przeprowadzonych badań było sprawdzenie możliwość ekologicznego udrożnienia cieku w przekroju hydrotechnicznej budowli piętrzącej poprzez wybudowanie przepławki dla ryb w formie rampy o zwiększonej szorstkości. W laboratorium wodnym im. J. Wołoszyna na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu wybudowano model rampy dla ryb w skali 1 : 7,5. Elementami do dyssypacji energii strumienia były betonowe cylindry („głazy”) umocowane na rampie w odpowiedniej konfiguracji. Wykonano pomiary głębokości i prędkości miejscowych, przy założonym natężeniu przepływu wody. Głębokości wody w przepławce były sprawdzane w miejscach szczególnie ważnych dla ryb – tzn. przy wejściu i wyjściu z przepławki oraz pomiędzy przeszkodami („głazami”). Prędkości przepływu były mierzone w węzłach siatki o wymiarach 15 cm na długości koryta i 10 cm w przekroju poprzecznym. Na podstawie uzyskanych wyników pomiarów sporządzono mapy przestrzennego rozkładu prędkości przepływu, na podstawie których analizowano maksymalne (dopuszczalne ze względu na wymogi ichtiologiczne) i minimalne wartości prędkości, rozkład prądu wabiącego i strefy spoczynku dla migrujących ryb wewnątrz przepławki. Podjęto próbę oceny efektywności działania rampy dla ryb oraz przydatności takiej budowli dla celów migracji ichtiofauny. Przedstawiono zalety i wady badanego wariantu przepławki.