Cel pracy:
Głównym celem pracy była analiza możliwości wykorzystania narzędzi GIS do modelowania danych 3D zawartych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego (MPZP), w celu właściwej i maksymalnie korzystnej realizacji jego zapisów.

Materiał i metody:
Wykorzystano ogólnodostępne MPZP dla analizowanego zakresu w celu uzyskania maksymalnej wysokości zabudowy dla każdego fragmentu terenu poddanego badaniom. Następnie na podstawie danych pozyskanych z Open Street Map (OSM) oraz bazy danych obiektów topograficznych (BDOT10k) określono tereny, na których dopuszczona jest budowa nowych obiektów lub zwiększenie liczby kondygnacji istniejących budynków.

Wyniki i wnioski:
Uzyskane wyniki analiz pozwoliły wyznaczyć rejony, dla których możliwe jest zwiększenie zabudowy. Tego typu wiedza może być przydatna dla właścicieli obiektów, deweloperów, a przede wszystkim dla organów administracji publicznej, dostarczając informacji na temat planowania, a także określonych elementów w MPZP, które należałoby zmienić, aby nie dopuścić do nadmiernego zagęszczenia zabudowy. Nadmierne zagęszczenie zabudowy może ograniczyć dostęp światła słonecznego do wybranych obszarów lub doprowadzić do zamykania korytarzy przewietrzania miasta. Tym samym tego typu badania pozwalają w bardzo prosty sposób na wizualizację maksymalnej możliwej zabudowy na potrzeby nowo utworzonych planów miejscowych i innych tego typu opracowań.