Artykuł dotyczy utrzymania powiązań przyrodniczych rangi regionalnej na przykładzie podwarszawskiej gminy Wieliszew. W pracy przeanalizowano strukturę krajobrazu gminy, wyznaczono istniejące powiązania przyrodnicze, oceniono ich przestrzenną ciągłość oraz funkcjonowanie. Opracowaną sieć ekologiczną skonfrontowano z planowaną w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego strukturą funkcjonalno-przestrzenną – w szczególności w zakresie rozprzestrzeniania się antropogenicznych barier. Planowany rozwój zwartej zabudowy oraz nowe drogi rangi ponadlokalnej wskazują na możliwe znaczące ograniczenie funkcjonowania korytarzy ekologicznych rangi ponadlokalnej w wyniku fragmentacji krajobrazu.