W celu ochrony przed niebezpiecznym zjawiskiem zatoru lodowego opracowano szereg metod, które można podzielić na metody czynne i bierne. Pierwsza grupa obejmuje działania techniczne prowadzące do mechanicznego lub termicznego usuwania lodu i neutralizacji zatorów. Wykorzystuje się w tym calu głównie lodołamacze lub innego typu jednostki pływające. Do metod biernych zalicza się przede wszystkim przegrody lodowe budowane w celu stabilizacji pokrywy lodowej, kierowania spływem lodu lub powstrzymywania dopływu lodu do pewnych odcinków rzek. Stosuje się dwa typy przegród: stałe, w formie pali stalowych lub żelbetowych, oraz pływalne, instalowane w sezonie zimowym. Każda decyzja o próbie złagodzenia problemu zatoru lodowego poprzez instalacje przegrody lodowej powinna być poprzedzona wnikliwą analizą teoretyczną popartą obliczeniami matematycznymi. Brak takich analiz może prowadzić do błędnego projektu i, co za tym idzie, poniesienia kosztów budowy przegrody lodowej nie przynoszącej wymaganych efektów. Celem poniższej pracy jest przedstawienie sposobu modelowania matematycznego przegród lodowych stałych i pływalnych. W artykule przedstawiono podstawowe schematy pracy obu typów przegród i przedyskutowano warunki graniczne, przy których lód będzie akumulował się powyżej konstrukcji. Na koniec zaprezentowano wyniki obliczeń numerycznych dla istniejącej przegrody lodowej.