Celem artykułu było przedstawienie możliwie najkorzystniejszej metody stabilizacji dróg na zabudowanych obszarach osuwiskowych. Przedmiotem badań został objęty obszar osuwiskowy, znajdujący się w wybranej gminie powiatu nowosądeckiego – województwo małopolskie. Na przedmiotowym obszarze utworzyło się w dolnej części stoku osuwisko, przez które przebiega droga, prowadząca do położonych wyżej obiektów mieszkalnych i gospodarczych. Mając na względzie aspekt ekonomiczny, przy jednoczesnym możliwie skutecznym sposobie stabilizacji drogi na badanym terenie, przeanalizowano zastosowanie kilku rozwiązań technicznych do których należały: drenaż francuski, mikropale kotwiące zwieńczone oczepem żelbetowym oraz kotwy gruntowe. Jako wskaźnik skuteczności zastosowanego rozwiązania technicznego wzięto pod uwagę współczynnik stateczności stabilizowanego osuwiska, którego wartość nie powinna być mniejsza niż 1,5 po stabilizacji osuwiska. Na podstawie przeprowadzonych obliczeń stwierdzono, że drenaż francuski nie jest wystarczającym rozwiązaniem, tak samo jak zastosowanie samych mikropali kotwiących. Dopiero połączenie wspomnianych rozwiązań wraz z zastosowaniem dodatkowego kotwienia pozwala na skuteczną ochronę tego terenu.