Praca badawcza ma na celu porównanie wyników ukształtowania dna piaszczystego w warunkach laboratoryjnych otrzymanych metodą tradycyjną oraz z użyciem autorskiego rozwiązania, opierającego się na technologii LiDAR. Zastosowanie technologii LiDAR w pomiarach kształtu i objętości rozmycia dna koryta laboratoryjnego opiera się na wprowadzeniu automatycznego modułu pomiarowego, który umieszczony powyżej dna koryta na specjalnie przegotowanym sterowalnym układzie prowadnic, opisuje jego kształt za pomocą chmury punktów. Efektem przeprowadzonych badań było otrzymanie chmur punktów (x, y, z), odzwierciedlających położenie dna przed i po uformowaniu się lokalnego rozmycia w dwudziestu seriach pomiarowych o zróżnicowanych warunkach hydraulicznych. Przedmiotem badania były podstawowe parametry geometryczne wybojów oraz jego objętość. Pomiar z użyciem skanera pozwolił na uzyskanie w krótszym czasie znacznie dokładniejszego odwzorowania wysokościowego dna na odcinku rozmycia, w porównaniu z określonym na podstawie pomiaru wykonanego sondą, a także na stosunkowo szybkie przetwarzanie danych do formy graficznej. Urządzenie wyposażone w przenośny komputer, precyzyjne silniki krokowe oraz specjalne oprogramowanie pozwala na zautomatyzowanie pracy w warunkach laboratoryjnych. Efektem jest nie tylko duża dokładność pomiarów, ale i ich znaczne przyspieszenie. Założona siatka współrzędnych cechuje się dużą gęstością, co w połączeniu z dużą dokładnością pozwala na precyzyjny opis kształtu analizowanej powierzchni, która może być przedstawiona w sposób graficzny lub numeryczny. Stosując metodę ręcznego pomiaru położenia dna, trudno osiągnąć taką samą dokładność jak w przypadku automatycznego urządzenia wyposażonego w laser.