Podnośniki powietrzne są najprostszymi urządzeniami wykorzystywanymi do podnoszenia i transportu cieczy w systemach wodnych i kanalizacyjnych. Ze względu na przepływ dwufazowy są one przedmiotem wielu badań. Znajomość parametrów przepływu dwufazowego jest niezbędna do właściwego zaprojektowania podnośnika. W dostępnej literaturze można znaleźć wiele modeli opisujących przepływy mieszaniny ciecz–gaz. Jednym z bardziej popularnych jest model Zubera-Findlaya (tzw. poślizgowy). Przedmiotem badań była kolumna barbotażowa służąca do transportu mieszaniny woda–powietrze o średnicach 50 i 75 mm. Na podstawie uzyskanych wyników sporządzono charakterystyki hydrauliczne: wydajności podnośnika w zależności od głębokości zanurzenia oraz od ilości doprowadzanego powietrza. Do opisu matematycznego zastosowano model w postaci wielomianu drugiego stopnia i przeprowadzono ocenę współczynnika determinacji. Określono sprawność podnośnika powietrznego oraz na podstawie modelu poślizgowego określono parametry mieszaniny dwufazowej podczas jego pracy. Stwierdzono, że wydajność podnośnika rośnie wraz ze wzrostem głębokości zanurzenia oraz ilością doprowadzanego powietrza; urządzenie osiąga maksymalną sprawność w określonym zakresie głębokości zanurzenia. W podnośniku powietrznym o małej średnicy (50 mm) dominuje rzutowa struktura przepływu.