W pracy przedstawiono wyniki badań wytrzymałości resztkowej gruntów spoistych pochodzących z terenów osuwiskowych okolic Szymbarku k. Gorlic. Badania przeprowadzone zostały w aparacie bezpośredniego ścinania na próbkach o przekroju 60 × 60 mm. Zastosowano dwie prędkości ścinania 0,05 i 0,1 mm · min–1, każda próbka była ścinana sześciokrotnie, a zakres poziomych odkształceń próbek wynosił 20%. Badania wykazały, że resztkowa wytrzymałość na ścinanie wzdłuż wytworzonej płaszczyzny osłabienia stanowi 52–78% jego wytrzymałości maksymalnej, a do wytworzenia płaszczyzny osłabienia niezbędne jest co najmniej 5-krotne ścinanie próbki. Wpływ prędkości ścinania miał niejednoznaczny wpływ na otrzymane wartości wytrzymałości resztkowej. Wykazano, że stosując do uzyskanych wyników badań liniową interpretację równania Coulomba-Mohra otrzymano niezerowe wartości spójności resztkowej. W związku z tym dla ograniczenia wpływu tego parametru na ocenę stateczności należałoby stosować nieliniową obwiednię wytrzymałościową, do której opisu można zastosować przedstawione w pracy równanie Lade.