Prace badawcze podjęto z uwagi na recesję rolnictwa górskiego. Miały one na celu rozpoznanie aktualnych uwarunkowań dla prowadzenia działalności rolniczej. Analizowano formy użytkowania ziemi w zależności od położenia fizjograficznego gruntów, tj. u podnóży (grunty orne), na skłonach (tereny leśne) i w partiach wierzchowinowych (użytki zielone) pasm górskich. Przeprowadzono analizy chemiczne pokryw glebowych. Prace badawcze wykazały, że obszary beskidzkie, zarówno w strefie gruntów ornych, jak i użytków zielonych, tracą znaczenie dla produkcji rolniczej w wyniku spontanicznych sukcesji roślinnych na opuszczonych agrocenozach oraz degradacji środowiska glebowego. Stwierdzono, że większość gleb, nawet użytkowanych, jest poważnie zakwaszona oraz zubożała w wapń i przyswajalny fosfor. Problemem jest też zanieczyszczenie pierwiastkami śladowymi. Gleby ekosystemów darniowych, mimo ekstensyfikacji lub zaniechania użytkowania, wciąż cechują wyraźnie lepsze właściwości agrochemiczne od gleb leśnych. Konieczne jest więc powstrzymywanie samozalesiania, a w obrębie użytków rolnych prowadzenie właściwej gospodarki nawozowej.