W pracy porównano podstawowe właściwości fizykochemiczne i wodne osadnika rekultywowanego i nierekultywowanego byłych Krakowskich Zakładów Sodowych „Solvay”. Rekultywacja techniczna osadników posodowych polegała na pokryciu ich warstwą nawiezionego gruntu mineralnego o średniej miąższości 30 cm. Na podstawie badań laboratoryjnych stwierdzono, że zastosowana do rekultywacji technicznej warstwa gruntu generalnie nie polepszyła warunków wodnych dla roślin. Warstwa rekultywacyjna charakteryzowała się mniejszym zapasem wody dostępnej dla roślin niż odpowiadająca jej warstwa na osadniku nierekultywowanym. Porównując wartości pH stwierdzono, że na osadniku rekultywowanym odczyn w górnych warstwach był niższy (zwykle o pół jednostki pH), niż w odpowiadających warstwach osadnika nierekultywowanego. Górne warstwy osadnika nierekultywowanego wykazały tendencje do wyższych wartości przewodnictwa elektrycznego właściwego niż odpowiadające im warstwy nadkładu. W przypadku nadkładu przewodnictwo elektryczne właściwe nie przekraczało wartości przewodnictwa granicznego 1,0 dS·m–1.