Cel pracy:
Celem niniejszego opracowania jest analiza i ocena zmiany pokrycia terenu w trzech transektach na Słowacji przez zastosowanie współczynnika stabilności ekologicznej oraz współczynnika wpływu antropogenicznego w czterech horyzontach czasowych (1950, 1990, 2000 i 2020).

Materiał i metody:
Stworzono kilka narzędzi metodologicznych, aby wyrazić poziom stabilności ekologicznej określonego terytorium. W naszym badaniu wykorzystaliśmy współczynnik stabilności ekologicznej (CES). Intensywność zmian w krajobrazie w wyniku działalności człowieka opisano również za pomocą współczynnika wpływu antropogenicznego (CAI).

Wyniki i wnioski:
Wyniki CES i CAI wskazują na podobną sytuację w przypadku transektu Záhorie: Rudava – Buková i Połoniny: Stakčín – Ruské. Dla transektu Połoniny: Stakčín – Ruské wartości CES są znacznie wyższe niż 1,21, co świadczy o tym, że jest krajobrazem o dużej stabilności ekologicznej, a wartości CAI są bliskie 0, czyli również reprezentują krajobraz o minimalnej intensywności zmian z powodu działalności człowieka. W przypadku transektu Záhorie: Rudava – Buková jest podobnie, ale współczynnik CES nie osiąga tak wysokich wartości jak w przypadku transektu Połoniny: Stakčín – Ruské, na co głównie wpływa fakt, że transekt Połoniny: Stakčín – Ruské przechodzi przez obszar chroniony Parku Narodowego Połoniny. W przypadku transektu Turiec: Martin – Moškovec nie ma zgodności między wartościami CAI i CES, gdyż w przypadku CAI są one niższe od 1 (najwyższa wartość to 0,46), co świadczy o tym, że jest to krajobraz o minimalnej intensywności zmian z powodu działalności człowieka. Jednak współczynnik CES przyjmował wartości niższe niż 0,8, czyli że reprezentuje krajobraz o niskiej stabilności ekologicznej.