Cel pracy:
W niniejszym artykule dokonano omówienia obowiązków przedsiębiorstw produkcyjnych odnoszących się do ochrony wód, zwłaszcza jakości odprowadzanych ścieków, a także zamkniętego obiegu wody. Rozważania osadzono w kontekście zarządzania zasobami wodnymi, przede wszystkim w odniesieniu do instrumentów tego zarządzania w postaci: opłat za usługi wodne oraz – w ograniczonym zakresie – zgód wodnoprawnych i  kontroli gospodarowania wodami.
W publikacji zwrócono uwagę na to, że mimo dążenia ustawodawcy do zwiększenia efektywności działań na rzecz ochrony wód, w tym poprzez zmiany legislacyjne wprowadzone m.in. ustawą o rewitalizacji rzeki Odry, przepisy prawne wciąż stanowią barierę w realizacji tego celu.
W opracowaniu wskazano proponowane kierunki zmian legislacyjnych. Istotne jest, aby obok nałożenia na przedsiębiorców produkcyjnych ustawą określonych obowiązków, przepisy prawne zapewniały możliwość ich realizacji.

Materiał i metody:
Podstawową metodą badawczą zastosowaną w publikacji była metoda dogmatyczna, polegająca na badaniu przepisów prawa krajowego w celu ustalenia ich rzeczywistej treści. W artykule oparłam się na aktach normatywnych, poglądach doktryny oraz orzecznictwie sądów, przede wszystkim administracyjnych.

Wyniki i wnioski:
Przeprowadzone badania skłoniły mnie do wyciągnięcia wniosku o konieczności dalszych zmian legislacyjnych. Praktyka bowiem pokazuje, że te dokonane na przestrzeni ostatnich lat są niewystarczające. Postulowane w niniejszym artykule zmiany prawne powinny zostać dokonane nie tylko w ramach ustawy Prawo wodne, lecz także w szeregu innych aktów prawnych związanych z gospodarką wodną: w tym w regulacjach dotyczących utrzymania czystości i porządku w gminach, zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz dotyczących planowania i zagospodarowania przestrzennego.