Niniejsza praca naukowa opisuje aktualne warunki, proces i konsekwencje reformy gruntowej na Ukrainie oraz określa jej wpływ na wspieranie zrównoważonego gospodarowania gruntami. Badanie ukazuje zagospodarowanie terenu jako główne narzędzie zrównoważonego gospodarowania gruntami na Ukrainie. Wymaga ono wdrożenia polityki gruntowej, organizacji racjonalnego użytkowania i ochrony gruntów, wykonania melioracji, inżynierii upraw i stosowania zabezpieczeń przeciwerozyjnych. Artykuł podnosi kwestię środków zrównoważonego gospodarowania zapewnianych przez opracowywanie programów organizacji gruntów i techniczno-ekonomiczne metody użytkowania i ochrony gruntów dostępne jednostkom administracji terytorialnej, opracowywanie projektów zagospodarowania terenu, zapewnienie ekologicznego i ekonomicznego uzasadnienia płodozmianu i układu gruntów oraz projekty robocze organizacji gruntów na poziomie regionalnym, wojewódzkim i lokalnym. Brak stabilnej struktury ustanawiania nowego rodzaju formacji agrarnych osadzonych zasadniczo na dzierżawie gruntów wynika z ciągłego przedłużania moratorium na sprzedaż działek przez właścicieli praw do działek. Sprawia to, że większość z nich prowadzi działalność gospodarczą bez opracowanych projektów organizacji gruntów, które mogłyby zapewnić bezpieczną pod względem ekologicznym organizację użytkowania dzierżawionych gruntów. Obecnie użytkowanie gruntów i uprawy rolne zależą głównie od koniunktury rynkowej i są realizowane bez stosowania metod gospodarowania, które zapewniałyby ochronę gruntów i odtwarzanie żyzności gleby.