W pracy przedstawiono jedną z metod pośrednich wyznaczania krzywych retencyjności wodnej jaką jest metoda bibuły filtracyjnej. W metodzie tej nie wykonuje się bezpośrednich pomiarów potencjału wody glebowej (pF), lecz wyznacza się go na podstawie wilgotności wagowej krążków bibuły filtracyjnej przylegającej do badanych próbek glebowych. Opracowane równania kalibracji wyrażają zależność pomiędzy wartością potencjału wody glebowej (pF) a wilgotnością wagową bibuły filtracyjnej. Kalibrację przeprowadzono przy wykorzystaniu standardowych metod pomiarowych krzywych pF (blok pyłowy, komory ciśnieniowe) oraz bibuły filtracyjnej Whatman no 42. Na podstawie przeprowadzonych badań opracowano równania kalibracji dla metody bibuły filtracyjnej dla gleb organicznych murszowych, wytworzonych z torfów mechowiskowych i olesowych o średnim (hemic) i silnym (sapric) stopniu rozkładu, pochodzących ze środkowego basenu rzeki Biebrzy. Uzyskano równania kalibracji w formie równań wielomianu trzeciego stopnia. Powyższe równania mogą być stosowane dla określania zdolności retencyjnych utworów organicznych, charakteryzujących się podobnymi właściwościami i zbliżonym stopniem rozkładu materii organicznej.