W pracy przedstawiono rys historyczny, stan obecny oraz perspektywy rozwoju zagrożeń jakości wód powierzchniowych Europy związkami biogennymi oraz ewolucję podejścia do problemu ich zanieczyszczania. Powierzchnia obszarów przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w krajach europejskich nieznacznie się zmniejsza, systematycznie jednak rośnie zużycie nawozów sztucznych. Prognozowany dla Europy w latach 2015–2030 wzrost ich zużycia wynosi 10%, a dla świata 20%. Zmiany klimatu prowadzące do wzrostu temperatury nawet o ok. 6°C w porównaniu z okresem przedindustrialnym oraz intensyfikacja procesów erozji gleb w wyniku opadów atmosferycznych o dużym natężeniu powodują zwiększanie produktywności ekosystemów wodnych, które należy uwzględnić przy zarządzaniu wodami. Dzięki wprowadzonym w ostatnim dwudziestoleciu regulacjom prawnym udało się usprawnić oczyszczanie ścieków i zwiększyć liczbę mieszkańców podłączonych do sieci kanalizacyjnych, poprawa nastąpiła przede wszystkim we wschodniej i południowej części Europy. Po wprowadzeniu w życie Ramowej Dyrektywy Wodnej rozwinęły się teorie dotyczące nowoczesnego zarządzania zasobami wodnymi, które ma na celu zwiększanie pojemności ekosystemów i ich odporności na zmiany klimatu oraz oddziaływania antropogeniczne.