Zapewnienie reżimu hydrologicznego odpowiadającego wymaganiom ekosystemów wodnych i od wody zależnych jest niezbędne dla utrzymania lub osiągnięcia dobrego stanu/potencjału wód i należy do priorytetów zrównoważonej gospodarki wodnej. Wymagania ekosystemów odwzorowywane są najczęściej w postaci przepływów nienaruszalnych lub środowiskowych, które stanowią ograniczenie w wykorzystaniu zasobów wodnych. Celem artykułu jest porównanie gospodarczych skutków zastosowania metody szacowania przepływów środowiskowych, obecnie obowiązującej metody RZGW w Szczecinie i najbardziej znanej w Polsce metody Kostrzewy (1977), a także ocena przydatności i możliwości zastosowania metody przepływów środowiskowych w analizach planistycznych. Analizy przeprowadzono na podstawie badań symulacyjnych. Wielkości obliczonych przepływów nienaruszalnych i środowiskowych przedstawiono w profilu podłużnym i w wybranych przekrojach Wieprzy. Skutki wdrożenia przepływów środowiskowych oceniono poprzez gwarancje czasowe ich utrzymania oraz zmiany wielkości gwarantowanych zasobów dyspozycyjnych wód powierzchniowych. Stwierdzono, że w większości przekrojów bilansowych w zlewni Wieprzy zastosowanie przepływów środowiskowych spowoduje zmniejszenie dostępności zasobów wodnych zarówno dla istniejących, jak i perspektywicznych użytkowników wód. Na podstawie uzyskanych wyników przedyskutowano wybrane zagadnienia związane z metodyką określania przepływów środowiskowych, szczegółową uwagę zwrócono na nieścisłości i luki w proponowanej metodzie.