Cel pracy:
Nadzwyczajne zdarzenia powodziowe wywołują dyskusje o skuteczności ochrony przeciwpowodziowej. Składają się na nią pytania między innymi o przepustowość koryta i międzywala czy też priorytety w ochronie mienia i życia ludzi oraz ochronie przyrody. Dotychczasowy model rozstrzygania tych kwestii wymaga nowego spojrzenia w świetle zasad zrównoważonego rozwoju. W pracy podjęto się sprawdzenia czy potencjalny konflikt pomiędzy ochroną przeciwpowodziową a ochroną przyrody możliwy jest do rozstrzygnięcia w oparciu o metody inżynierskie bez naruszania siedlisk cennych z przyrodniczego punktu widzenia.

Materiał i metody:
W pracy poddano analizie wpływ wysp w korycie na przepustowość oraz wyznaczono strefę aktywną przekrojów poprzecznych w celu zapewnienia minimalnej przepustowości koryta wielkiej wody z jednoczesnym ograniczeniem wpływu na obszary cenne przyrodniczo. W tym celu wykorzystano wyniki modelowania numerycznego (1D) w połączeniu z metodą Pasche.

Wyniki i wnioski:
W związku z zagrożeniem bezpieczeństwa wywołanego powodzią wykazano nieznaczny wpływ wysp na przepustowość oraz wskazano obszary do udrożnienia i obszary chronione. Wyniki metody Pasche pokazują, że dla różnego pokrycia terenu aktywny przekrój zmniejszył się do 50% wartości pierwotnej powierzchni przekroju poprzecznego. Wynikiem zastosowania metody Pasche jest strefa bII, która obejmuje tylko część przykorytową cieku, tj. wyznaczona strefa ingerencji pokrywa się z zakresem oddziaływania obszaru ruchu wody. Takie podejście do udrożnienia koryta jest niewystarczające, ponieważ nie zapewnia minimalizacji ingerencji w pokrycie terenu przy uzyskaniu maksymalnych efektów zwiększenia przepustowości koryta wielkiej wody. Ponadto implementacja metody Pasche do dużych rzek i długich odcinków wymaga poszukiwania rozwiązania w każdym przekroju metodą kolejnych przybliżeń.