Celem pracy jest ocena zjawiska niżówki, będącej okresem utrzymywania się niskich stanów wody i przepływów w korycie rzeki. Analiza ich występowania w profilu Warszawa-Nadwilanówka na Wiśle, dotyczy początku XXI wieku, została wykonana w odniesieniu do wielolecia 1951–2000. W celu wyznaczenia niżówek na hydrogramach dobowych przepływów odcięto je za pomocą przepływu granicznego. Według przyjętego kryterium niżówki na Wiśle w Warszawie występują rzadko. Najdłuższa i najsurowsza pod względem deficytu odpływu była niżówka w 1951 roku. W ostatnich latach badanego wielolecia (2003, 2012, 2015) niżówki osiągnęły znaczne rozmiary, lecz nie były większe od dotychczas zaobserwowanej niżówki z 1951 roku. Od roku 1985 nie zanotowano niżówek zimowych.