W opracowaniu dokonano oceny niedoborów odpływu niżówkowego i charakterystyk przepływów niżówkowych przy stałym i zmiennym (miesięcznie) przepływie granicznym niżówki. Niżówki całkowite identyfikowano w oparciu o 70. percentyl z krzywej czasów trwania przepływu wraz z wyższymi (Q_70%). Za przepływ graniczny niżówki głębokiej przyjęto Q_95%. Do badań wytypowano 13 zlewni leżących w dorzeczu Wisły, charakteryzujących się różną wielkością, reżimem rzecznym i warunkami fizycznogeograficznymi. Danymi wejściowymi były serie dobowych przepływów z okresu 1951–2016, udostępnione przez IMGW-PIB. Analizie poddano objętość niedoboru odpływu niżówkowego wyrażonego wartościami względnymi i bezwzględnymi, czas trwania przepływów niżówkowych oraz udział niedoborów odpływu pojawiających się podczas niżówek głębokich. Badania prowadzono w układzie rocznym i miesięcznym. Porównanie uzyskanych wyników doprowadziło do określenia podstawowych czynników wpływających na formowanie niedoborów odpływu niżówkowego oraz wskazania ograniczeń przy stosowaniu stałych i zmiennych kryteriów identyfikacji niżówki rzecznej.