Cel pracy:
Celem artykułu jest dyskusja pomysłu wykorzystania klasyfikacji biotycznej cieków i metod habitatowych do opracowania uproszczonych formuł hydrologicznych, umożliwiających wyznaczanie przepływów środowiskowych korytowych. Badane jest dopasowanie takiego rozwiązania do reżimu hydrologicznego cieków i praktyczne możliwości wdrożenia formuł z uwagi na stan opomiarowania cieków.

Materiał i metody:
W analizie wykorzystano materiał badawczy z dwóch projektów mających na celu opracowanie metody wyznaczania przepływów środowiskowych w Polsce oraz dane pomiarowe IMGW PIB. Jako podstawę dla porównania zmienności przepływów w ciekach jednego typu wykorzystano dane pomiarowe IMGW PIB z okresu 1987-2016, dla 345 wodowskazów, dla których dokonano porównania relacji przepływów średnich niskich do przepływów średnich. Dla uzupełnienia powyższej analizy dokonano porównania rozkładu czasowego przepływów niskich w ciągu roku, dla 34 odcinków badawczych, w oparciu o ciągi wieloletnie przepływów oraz oceny gęstości sieci pomiarowej dla poszczególnych typów cieków.

Wyniki i wnioski:
Duże zróżnicowanie relacji SNQ do SSQ i duże różnice w zmienności przepływów niskich w trakcie roku, w ramach jednego typu cieków, pokazują, że zastosowanie formuły hydrologicznej uśredniającej to zróżnicowanie prowadzić może do istotnych zawyżeń lub zaniżeń wartości przepływu środowiskowego korytowego na ciekach odstających od średniej dla typu. Poszczególne typy różnią się też znacznie pod względem liczebności i stanu opomiarowania cieków a formuły oparte o charakterystyki roczne mogą dawać istotnie różne wartości od tych opartych o charakterystyki sezonowe.