EN PL
SPALANIE SIANA JAKO ZABIEG OCHRONY CZYNNEJ W ZACHOWANIU ROŚLINNOŚCI ŁĄK GÓRSKICH NA OBSZARACH CHRONIONYCH
 
 
Więcej
Ukryj
1
Faculty of Environmental Engineering and Land Surveying, University of Agriculture in Krakow
AUTOR DO KORESPONDENCJI
Jan Zarzycki   

Department of Ecology, Climatology and Air Protection, Faculty of Environmental Engineering and Land Surveying, University of Agriculture in Krakow, al. Mickiewicza 24/28, 30-059 Kraków
Data publikacji: 30-04-2019
 
Acta Sci. Pol. Formatio Circumiectus 2018;17(4):195–204
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W niektórych częściach polskich Karpat łąki o wysokich walorach przyrodniczych użytkowane są tylko ze względu na dopłaty rolno-środowiskowe lub w ramach zabiegów ochrony czynnej na obszarach chronionych. Z powodu spadku pogłowia zwierząt gospodarskich problemem jest zagospodarowanie biomasy. W Pienińskim Parku Narodowym część zebranego w sterty siana jest spalana. Celem pracy była ocena wpływu punktowego spalenia dużej ilości siana na roślinność i glebę oraz ocena możliwości wykorzystania tego sposobu dla zachowania wielogatunkowych zbiorowisk łąkowych. W 1997 r. na 17 powierzchniach spalono zebrane w sterty siano. Na tych miejscach w latach od 1998 do 2001, a następnie w 2014 dokonano analizy składu gatunkowego roślinności i podstawowych parametrów glebowych. Podczas pierwszych czterech lat nastąpił znaczący wzrost zawartości przyswajalnych form fosforu i potasu oraz odczynu gleby. W rezultacie, na początku, zaobserwowano zwiększony udział roślin bobowatych. W następnej kolejności nastąpił wzrost udziału traw. Po 17 latach parametry glebowe na powierzchniach wypalanych były zbliżone do parametrów gleby w otoczeniu. Nie stwierdzono także odrębności składu gatunkowego roślinności na powierzchniach wypalanych, jednakże niektóre powierzchnie wyróżniały się fizjonomicznie od otaczającej roślinności. W konkluzji stwierdzono, że w uzasadnionych warunkach spalanie siana może być wykorzystane w ochronie zbiorowisk łąkowych.
ISSN:1644-0765