Cel pracy:
W pracy przedstawiono wyniki oznaczenia wytrzymałości na ściskanie, mrozoodporności oraz wytrzymałości na ścinanie stabilizowanego gruntu drobnoziarnistego w zależności od dodanego spoiwa hydraulicznego oraz czasu i sposobu pielęgnacji. Wyniki oznaczeń tych parametrów miały na celu sprawdzenie przydatności gruntu do stabilizacji.

Materiał i metody:
Grunt stanowił pył gruby pobrany w miejscowości Boczkowice, w powiecie miechowskim, w województwie małopolskim. Stabilizatorem użytym do badań był Terramix F22,5, dodawany w ilości 3, 5 i 8% w stosunku do szkieletu suchej masy. Badanie wykonano na próbach bezpośrednio po stabilizacji, po 7 i 28 dobach pielęgnacji z wodą oraz po 7 i 28 dobach z zamrażaniem i odmrażaniem, a także bez dodatku stabilizatora. Próby przeprowadzono przy wskaźniku zagęszczenia Is = 1,00 i wilgotności optymalnej.

Wyniki i wnioski:
Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że na poprawę parametrów geotechnicznych wpływa ilość zastosowanego spoiwa oraz długość i sposób pielęgnacji próbek. W największym stopniu na wytrzymałość na ściskanie miał wpływ rodzaj pielęgnacji. Zabezpieczenie gruntu stabilizowanego przed działaniem wody powoduje znaczny wzrost wytrzymałości na ściskanie od 50 do 60%. Wytrzymałość na ścinanie, a co za tym idzie, wartości kąta tarcia wewnętrznego i spójności pyłu grubego zależały od dodatku stabilizatora. Uzyskane parametry zwiększyły się wraz ze wzrostem dodatku spoiwa, i tak: dla 8% kąt tarcia wewnętrznego zwiększył się o 11°, natomiast kohezja o 29 kPa.